Εκδηλώσεις Κ.Ε.Φ.Ι.ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ
Τα Hospices είναι μία παγκόσμια κοινωνική δραστηριότητα με κύριο χαρακτηριστικό την αναγνώριση της ποιότητας στη ζωή των ασθενών με προχωρημένη και μη αναστρέψιμη νόσο, προσφέροντάς τους, ανακούφιση, στοργή, αγάπη, ούτως ώστε να αποχωρούν με αξιοπρέπεια.
Τα Hospices αποτελούν δομές παροχής υπηρεσιών ανακουφιστικής φροντίδας από ομάδα επιστημόνων της φυσικής θεραπευτικής, σε ενήλικες ασθενείς οι οποίοι πάσχουν από ανίατη νόσο, όπως καρκίνο, μυϊκή δυστροφία, κυστική ίνωση, σκλήρυνση κατά πλάκας, κ.λ.π.
Ο όρος Hospice προέρχεται από τη λατινική λέξη Hospitium. Ήταν χώρος που χρησίμευε ως καταφύγιο για την ανάπαυση κουρασμένων ταξιδιωτών που επέστρεφαν από προσκυνήματα και ως στέγη αρρώστων που προσέφευγαν σε εκκλησίες και μοναστήρια για να θεραπευτούν.
Από την ίδια ρίζα προέρχεται και η λέξη Hospital η οποία για πολλούς αιώνες ήταν συνώνυμη του Νοσοκομείου. Εξ αυτού προκύπτει και το όνομα του μεγαλύτερου Νοσοκομείου των Παρισίων το «Hotel Dieu».
Στην Ελλάδα κατά την Ομηρική εποχή, όλοι οι ξένοι χωρίς εξαίρεση τύχαιναν φροντίδας σε ξενώνες κάτω από την προστασία του Ξενίου Διός, του θεού των ξένων και των αδυνάτων
Το 476-1453 τα Hospices εμφανίστηκαν ως ξενώνες στους οποίους προσέφευγαν οι ταξιδιώτες για ξεκούραση, περίθαλψη τραυματιών, ασθενών, ή βοήθεια γερόντων. Στη συνέχεια στην Αναγέννηση την περίοδο 1300-1600, ιδρύθηκαν τα πρώτα Hospices στην Ευρώπη, για τους λεπρούς, τους ανήμπορους και για άτομα με μεταδοτικές λοιμώξεις.
O όρος Hospice χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη Lyon της Γαλλίας, το 1842, για τη φροντίδα ανθρώπων τελικού σταδίου.
Τη σημερινή έννοια, δηλαδή τη λέξη hospice, χώρος φιλοξενίας ανθρώπων που ευρίσκονται στο τελικό στάδιο, την υιοθέτησαν από τη Μητέρα Τερέζα στην Ινδία, η οποία και έδωσε το έναυσμα να εδραιωθεί και να ολοκληρωθεί τελικά, στην Αμερική.
Ο όρος χρησιμοποιήθηκε από την Ιατρό Dame Cicely Saunders, η οποία και ίδρυσε το πρώτο hospice -St. Cristopher`s- σε ένα προάστιο του Λονδίνου.
Η Saunders προώθησε την ιδέα της εξειδικευμένης φροντίδας στην Αμερική κατά την επίσκεψή της στο Πανεπιστήμιο ``Yale`` το 1963.
Η ιδέα προήλθε από μία ασθενή η οποία κατά το τελευταίο στάδιο της ζωής της, ανέφερε λέξεις σχετικά με την ανακούφιση, την καλοσύνη και την φιλία.
Η ομιλία της στο Πανεπιστήμιο Yale προς τους φοιτητές της Ιατρικής, τους Νοσηλευτές, τους Κοινωνικούς Λειτουργούς και τους Κληρικούς, ήταν βασισμένη στην ιδέα της Ολιστικής φροντίδας, η οποία συνετέλεσε στην καλύτερη αντιμετώπιση των συμπτωμάτων των τερματικών ασθενών. Στην παρουσίαση αυτή συμπεριέλαβε φωτογραφίες τερματικών ασθενών και των οικογενειών τους, αποδεικνύοντας έτσι τις δραματικές διαφορές πριν και μετά την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων.
Αυτή η διάλεξη είχε σαν αποτέλεσμα σειρά γεγονότων, τα οποία κατέληξαν στην ανάπτυξη της ιδέας του «Hospice care», όπως είναι γνωστή μέχρι σήμερα.
Το 1965 η Florence Wald, εν συνεχεία Πρύτανης της Νοσηλευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Yale, προσκαλεί την Saunders να γίνει Πανεπιστημιακός επισκέπτης του θερινού τμήματος του Πανεπιστημίου.
Το 1968 η Wald παίρνει Πανεπιστημιακή άδεια από το Yale να επισκεφθεί, και να εργασθεί στο St. Cristopher`s και να μάθει ότι μπορεί για το θεσμό του Hospice care.
Το 1969 η Dr. Elisabeth Kubler Ross, Ελβετίδα ψυχίατρος, και ειδική στο αντικείμενο του θανάτου, εκδίδει το αναγνωρισμένο διεθνώς βιβλίο της, με τίτλο ``On Death and Dying``, βασιζόμενο σε περισσότερες από 500 μαρτυρίες ασθενών τελικού σταδίου, Σ` αυτό το βιβλίο η Dr. Ross προσδιορίζει πέντε στάδια από τα οποία οι ασθενείς τελικού σταδίου, περνούν.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι σήμερα λειτουργούν πάρα πολλές μονάδες Hospice & Palliative Care σε όλο τον κόσμο. Στην Αγγλία το 1999 λειτουργούσαν 340 Hospices, στην Αμερική το 1981 1.145 Hospices, στην Πολωνία πάνω από 200 μονάδες και Hospices μαζί, στο Ναϊρόμπι της Κένυας και στην Ταϊβάν το 1999 ήταν στόχος κάθε πολιτεία να έχει και ένα Hospice.Στην Αυστραλία, τον Καναδά, ακόμη και στην Αφρική λειτουργούν Hospices. Σήμερα δε, μετά από επίμονες προσπάθειες του ΑΓΑΠΑΝ θεσμοθετήθηκαν οι προϋποθέσεις για την ίδρυση και τη λειτουργία Hospices και στην Ελλάδα.
Τα Hospices αποτελούν δομές παροχής υπηρεσιών ανακουφιστικής φροντίδας από ομάδα επιστημόνων της φυσικής θεραπευτικής, σε ενήλικες ασθενείς οι οποίοι πάσχουν από ανίατη νόσο, όπως καρκίνο, μυϊκή δυστροφία, κυστική ίνωση, σκλήρυνση κατά πλάκας, κ.λ.π.
Ο όρος Hospice προέρχεται από τη λατινική λέξη Hospitium. Ήταν χώρος που χρησίμευε ως καταφύγιο για την ανάπαυση κουρασμένων ταξιδιωτών που επέστρεφαν από προσκυνήματα και ως στέγη αρρώστων που προσέφευγαν σε εκκλησίες και μοναστήρια για να θεραπευτούν.
Από την ίδια ρίζα προέρχεται και η λέξη Hospital η οποία για πολλούς αιώνες ήταν συνώνυμη του Νοσοκομείου. Εξ αυτού προκύπτει και το όνομα του μεγαλύτερου Νοσοκομείου των Παρισίων το «Hotel Dieu».
Στην Ελλάδα κατά την Ομηρική εποχή, όλοι οι ξένοι χωρίς εξαίρεση τύχαιναν φροντίδας σε ξενώνες κάτω από την προστασία του Ξενίου Διός, του θεού των ξένων και των αδυνάτων
Το 476-1453 τα Hospices εμφανίστηκαν ως ξενώνες στους οποίους προσέφευγαν οι ταξιδιώτες για ξεκούραση, περίθαλψη τραυματιών, ασθενών, ή βοήθεια γερόντων. Στη συνέχεια στην Αναγέννηση την περίοδο 1300-1600, ιδρύθηκαν τα πρώτα Hospices στην Ευρώπη, για τους λεπρούς, τους ανήμπορους και για άτομα με μεταδοτικές λοιμώξεις.
O όρος Hospice χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη Lyon της Γαλλίας, το 1842, για τη φροντίδα ανθρώπων τελικού σταδίου.
Τη σημερινή έννοια, δηλαδή τη λέξη hospice, χώρος φιλοξενίας ανθρώπων που ευρίσκονται στο τελικό στάδιο, την υιοθέτησαν από τη Μητέρα Τερέζα στην Ινδία, η οποία και έδωσε το έναυσμα να εδραιωθεί και να ολοκληρωθεί τελικά, στην Αμερική.
Ο όρος χρησιμοποιήθηκε από την Ιατρό Dame Cicely Saunders, η οποία και ίδρυσε το πρώτο hospice -St. Cristopher`s- σε ένα προάστιο του Λονδίνου.
Η Saunders προώθησε την ιδέα της εξειδικευμένης φροντίδας στην Αμερική κατά την επίσκεψή της στο Πανεπιστήμιο ``Yale`` το 1963.
Η ιδέα προήλθε από μία ασθενή η οποία κατά το τελευταίο στάδιο της ζωής της, ανέφερε λέξεις σχετικά με την ανακούφιση, την καλοσύνη και την φιλία.
Η ομιλία της στο Πανεπιστήμιο Yale προς τους φοιτητές της Ιατρικής, τους Νοσηλευτές, τους Κοινωνικούς Λειτουργούς και τους Κληρικούς, ήταν βασισμένη στην ιδέα της Ολιστικής φροντίδας, η οποία συνετέλεσε στην καλύτερη αντιμετώπιση των συμπτωμάτων των τερματικών ασθενών. Στην παρουσίαση αυτή συμπεριέλαβε φωτογραφίες τερματικών ασθενών και των οικογενειών τους, αποδεικνύοντας έτσι τις δραματικές διαφορές πριν και μετά την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων.
Αυτή η διάλεξη είχε σαν αποτέλεσμα σειρά γεγονότων, τα οποία κατέληξαν στην ανάπτυξη της ιδέας του «Hospice care», όπως είναι γνωστή μέχρι σήμερα.
Το 1965 η Florence Wald, εν συνεχεία Πρύτανης της Νοσηλευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Yale, προσκαλεί την Saunders να γίνει Πανεπιστημιακός επισκέπτης του θερινού τμήματος του Πανεπιστημίου.
Το 1968 η Wald παίρνει Πανεπιστημιακή άδεια από το Yale να επισκεφθεί, και να εργασθεί στο St. Cristopher`s και να μάθει ότι μπορεί για το θεσμό του Hospice care.
Το 1969 η Dr. Elisabeth Kubler Ross, Ελβετίδα ψυχίατρος, και ειδική στο αντικείμενο του θανάτου, εκδίδει το αναγνωρισμένο διεθνώς βιβλίο της, με τίτλο ``On Death and Dying``, βασιζόμενο σε περισσότερες από 500 μαρτυρίες ασθενών τελικού σταδίου, Σ` αυτό το βιβλίο η Dr. Ross προσδιορίζει πέντε στάδια από τα οποία οι ασθενείς τελικού σταδίου, περνούν.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι σήμερα λειτουργούν πάρα πολλές μονάδες Hospice & Palliative Care σε όλο τον κόσμο. Στην Αγγλία το 1999 λειτουργούσαν 340 Hospices, στην Αμερική το 1981 1.145 Hospices, στην Πολωνία πάνω από 200 μονάδες και Hospices μαζί, στο Ναϊρόμπι της Κένυας και στην Ταϊβάν το 1999 ήταν στόχος κάθε πολιτεία να έχει και ένα Hospice.Στην Αυστραλία, τον Καναδά, ακόμη και στην Αφρική λειτουργούν Hospices. Σήμερα δε, μετά από επίμονες προσπάθειες του ΑΓΑΠΑΝ θεσμοθετήθηκαν οι προϋποθέσεις για την ίδρυση και τη λειτουργία Hospices και στην Ελλάδα.