Ο σχεδιασμός της θεραπείας εμπλέκει μία διεπιστημονική ιατρική ομάδα. Αυτό συνεπάγεται συνήθως μια συνάντηση διαφόρων ειδικών, που αποκαλείται ογκολογικό συμβούλιο. Σε αυτή τη συνάντηση, θα συζητηθεί ο σχεδιασμός της θεραπείας.

Ανάλογα με τον ιστολογικό τύπο, το στάδιο του καρκίνου, την ηλικία, τη γενική κατάσταση του ασθενούς, οι θεραπευτικές επιλογές είναι:

• Τοπική παρέμβαση με χειρουργείο ή ακτινοβολία
• Συστηματικές θεραπείες με φάρμακα που επιδρούν σε όλο τον οργανισμό, όπως η χημειοθεραπεία και οι στοχευμένες θεραπείες.

Μερικές φορές η καλύτερη επιλογή είναι ο συνδυασμός αυτών των θεραπειών.

Η πιθανότητα ίασης του καρκίνου εξαρτάται από το εάν είναι χειρουργικά εξαιρέσιμος ή όχι. Ένας όγκος θεωρείται εξαιρέσιμος όταν φαίνεται να είναι εντοπισμένος στο πάγκρεας και δεν διηθεί παρακείμενους ιστούς ή άλλα όργανα του σώματος.

Οι θεραπείες που αναφέρονται παρακάτω έχουν τα οφέλη, τους κινδύνους ,τις ενδείξεις και τις αντενδείξεις τους. Συνιστάται οι ασθενείς να συμβουλεύονται τους ογκολόγους σχετικά για τα σχετικά οφέλη και τους κινδύνους κάθε θεραπείας. Για ορισμένες θεραπείες, είναι διαθέσιμες αρκετές επιλογές και η απόφαση θα πρέπει να ληφθεί σταθμίζοντας τα αντίστοιχα οφέλη και τις παρενέργειες των θεραπειών.

Εάν ο χρόνος το επιτρέπει, ο ασθενής μπορεί να επιθυμεί να έχει μια δεύτερη γνώμη από άλλο γιατρό ή ομάδα γιατρών. Αυτό μπορεί να του δώσει περισσότερες πληροφορίες και να τον κάνει να αισθανθεί πιο σίγουρος για το θεραπευτικό πλάνο.

• Σχεδιασμός θεραπείας για τα στάδια 0, IA και IB

Σε αυτά τα στάδια ο όγκος περιορίζεται στο πάγκρεας και δεν επεκτείνεται στους λεμφαδένες ή σε άλλα σημεία του σώματος. Για αυτά τα στάδια, η καθιερωμένη θεραπευτική επιλογή είναι αφαίρεση ολόκληρου ή μέρους του παγκρέατος, μαζί με παρακείμενους ιστούς ή όργανα. Υπάρχουν διαφορετικές χειρουργικές τεχνικές ανάλογα με την εντόπιση του όγκου. Προτείνεται επιπλέον η φαρμακευτική θεραπεία ή/και ακτινοθεραπεία.

• Σχεδιασμός θεραπείας για το στάδιο IIA

Ο όγκος έχει επεκταθεί έξω από το πάγκρεας, στο δωδεκαδάκτυλο, στον χοληδόχο πόρο και σε άλλους ιστούς που περιβάλλουν το πάγκρεας, εκτός από τα μεγάλα αιμοφόρα αγγεία και τα μείζονα νεύρα. Δεν έχει εξαπλωθεί σε λεμφαδένες ή σε άλλα σημεία του σώματος.

Η καθιερωμένη θεραπεία όταν ο όγκος είναι εξαιρέσιμος είναι η αφαίρεση του παγκρέατος. Επιπλέον προτείνεται φαρμακευτική θεραπεία ή/και ακτινοθεραπεία.

Σχεδιασμός θεραπείας για το στάδιο IIB και III

Ο όγκος έχει επεκταθεί έξω από το πάγκρεας, στο δωδεκαδάκτυλο, στον χοληδόχο πόρο και σε άλλους ιστούς που περιβάλλουν το πάγκρεας, εκτός από τα μεγάλα αιμοφόρα αγγεία και τα μεγάλα νεύρα και ακόμα έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες, αλλά όχι σε άλλα σημεία του σώματος. Μπορεί επίσης να έχει διηθήσει μεγάλα αιμοφόρα αγγεία και μεγάλα νεύρα, ανεξάρτητα από τη διήθηση των λεμφαδένων.

Στην περίπτωση που οι όγκοι έχουν διηθήσει τα μεγάλα αιμοφόρα αγγεία εμποδίζεται η χειρουργική εξαίρεση του όγκου. Η χειρουργική επέμβαση δε βοηθά τους ασθενείς να ζήσουν περισσότερο. Γι’ αυτό εάν γίνει χειρουργείο, γίνεται για να ξεφράξει τον αποφραγμένο χοληδόχο πόρο ή για να παρακάμψει αποφραγμένο τμήμα λεπτού εντέρου. Η συνήθης θεραπευτική επιλογή είναι η φαρμακευτική θεραπεία ή/και ακτινοθεραπεία.

• Σχεδιασμός θεραπείας για το στάδιο IV

Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε άλλα σημεία του σώματος.

Η φαρμακευτική θεραπεία είναι η κύρια θεραπεία στο στάδιο αυτό, με στόχο την παράταση της ζωής και όχι τη θεραπεία του ασθενούς. Επιπλέον ανακουφιστικά μπορεί να χρησιμοποιηθούν και άλλες θεραπείες όπως ακτινοθεραπείες ή τοποθέτηση ενδοαυλικής πρόθεσης (stent) στο χοληδόχο πόρο σε περίπτωση που έχει φράξει, για να τον κρατήσει ανοιχτό.

Η θεραπεία με στόχο την ίαση δεν αποτελεί επιλογή σε αυτό το σημείο, αντιθέτως πρέπει να γίνει προσπάθεια μείωσης των συμπτωμάτων.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ή ΥΠΟΤΡΟΠΗΣ

Εάν ο καρκίνος συνεχίζει να μεγαλώνει κατά τη διάρκεια της θεραπείας ή αν υποτροπιάσει, οι θεραπευτικές επιλογές εξαρτώνται από την έκτασή του, την κατάσταση της υγείας του ασθενούς, τις προηγούμενες θεραπείες στις οποίες έχει υποβληθεί και την επιθυμία του για περαιτέρω θεραπεία. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσει το σκοπό της κάθε περαιτέρω θεραπείας, καθώς επίσης τα οφέλη και τους κινδύνους από αυτές. Οι συνήθεις θεραπείες είναι οι φαρμακευτικές θεραπείες ή οι ακτινοβολίες, εντούτοις μπορεί να αποδειχθεί ότι δε μπορούν να ελέγξουν πλέον τη νόσο. Στην περίπτωση που ο ασθενής επιθυμεί να συνεχίσει τη θεραπεία του μπορεί να ενταχθεί σε κλινικές μελέτες για νέες θεραπείες για τον παγκρεατικό καρκίνο. Παρόλο που αυτές δεν αποτελούν πάντα τις καλύτερες θεραπευτικές επιλογές, μπορεί να βοηθήσουν τόσο αυτόν όσο και τους μελλοντικούς πάσχοντες από καρκίνο του παγκρέατος.