Μου ζητήθηκε να γράψω το ταξίδι μέσα από το βίωμα:

                                - Ο καρκίνος κατοικεί στο κορμί μου -
 
Το αναμενόμενο είναι:      Ξάφνιασμα
                                         Αγωνία
                                         Θρήνος
                                         Αναμέτρηση με το θάνατο
                                         Αναμέτρηση με το παρελθόν
Ίσως να συμβαίνει και έτσι. Άλλωστε κάθε καρκίνος είναι ιδιαίτερος. Κάθε εισβολή και παραμονή του είναι ειδική.
Κάθε άνθρωπος που τον φιλοξενεί αντιδρά μοναδικά και τόσο διαφορετικά επιβεβαιώνοντας ότι η ζωή και ο θάνατος είναι μοναδικοί για τον καθένα μας, 
όπως μοναδικοί είμαστε κι εμείς οι ίδιοι.
Η δική μου μικρή πικρή Οδύσσεια είχε αρχίσει αρκετά χρόνια πριν από τη νόσο.
Είχε όλη την ποικιλία των απωλειών εκτός από το θάνατο δικών μου προσώπων.
Τα τελευταία δυο χρόνια πριν την εμφάνιση της νόσου τα πέρασα πάνω σε ένα κρεββάτι εκλιπαρώντας -προσευχόμενη στο Σύμπαν, στο Θεό να με απαλλάξει από τον πόνο τον ατέρμονα, που είχε καταφέρει να διαλύσει κάθε μου αντίσταση και να εισβάλλει σε κάθε μου κύτταρο. Ήμουν σ' ένα πηγάδι:
 βαθύ ,γλιστερό, χωρίς πάτο,κρύο.........χωρίς ζωή,χωρίς θάνατο, χωρίς Ανάσταση.

Παρακαλούσα το θάνατο -τον αφανισμό -την εξαΰλωση και............
                                      "και λέξη πια για μένα"
 

Είμαστε στα έτη 2009~2010. Επειδή ήμουν high riscer λόγω της μητέρας και της αδερφής της μητέρας μου έκανα κάθε χρόνο μαστογραφία ψηφ. και υπέρηχο ακολουθώντας από τα 18 μου όλα τα προληπτικά μέτρα για την αποφυγή καρκίνου του μαστού. Το 2011 αρχίζω επιτέλους να μεταβολίζω όλο αυτό το σύννεφο του πόνου και με βαριά βήματα συνεχίζω την ιατρική που είχα ήδη σπουδάσει στο πεδίο της ειδικότητας.
Προσπαθώ να οργανωθώ ζωγραφίζοντας ένα καρδιογράφημα.
Μια ανεβαίνω - μια κατεβαίνω - μια στέκομαι στην ισοηλεκτρική γραμμή.
Εκείνη λοιπόν την περίοδο ψηλαφώ ένα όζο στον αριστερό μαστό ο οποίος άλλαζε συνεχώς θέση, μια έσω μια έξω πλευράτου μαστού. Οι ειδικοί με καθησυχάζουν δεδομένου ότι έχω αρνητική μαστογραφία το 2010 και ταυτοχρόνως μεταναστευτικός καρκίνος δεν υπάρχει.
Το Ιούνιο του 2011 η κόρη μου (μια από τις απώλειές μου) με υστερικό τρόπο με προτρέπει να ξανακάνω εξετάσεις. Γίνεται φανερό λοιπόν οτι η απώλεια αυτή σιγά σιγά διαγράφεται.
29//06/2011 αφαιρούνται δυο όζοι 12x6 cm και 18x8 cm      ΝΑΙ cm!!!!!! της χειρότερης δυνατής πρόγνωσης. Επιθετικός καρκίνος αδιαφοροποίητος αρνητικός σε όλους τους δείκτες υψηλής μιτογόνου δύναμης και το μόνο θετικό ότι έχει ήδη ανακαλυφθεί το HERSEPT και είναι θετικός σ' αυτό.
Κοντά στην κόρη μου έρχεται και ο γιος μου (η δεύτερη απώλεια) που προσπαθεί να διαγραφεί.
Με τι τρόπο όμως;; Φίλοι και γνωστοί έρχονται δίπλα μου. Λουλούδια γεμίζει το δωμάτιό μου.
"Πάντα ήσουν δυνατή-ισχυρή-απαστράπτουσα, θα τα καταφέρεις"
                       Όποιος έχει συνομιλήσει με το θάνατο
                       Όποιος έχει πιάσει φίλο το θάνατο
                       Όποιος έχει ζήσει τον ζωντανό τον χωρισμό των παιδιών του
                       την απαξία της ζωής, που ως τότε είχε διαγράψει στο
                       τόξο της ύπαρξης του,
         το τελευταίο πράγματι ενδιαφέρον του είναι αν ο θάνατος έρθει αγκαλιά με τον καρκίνο.
-Έτσι αφήνομαι πάνω στη σχεδία του Σύμπαντος - του Θεού και πάω όπου με πάει.
             Δεν πονώ.             Δεν φοβάμαι.             Δεν ριγώ.
Α!!!! Μη νομίσετε ότι ή νόσος έγινε μαγνήτης και έδιωξε τις απώλειες.
Λάθος!
Όταν άρχισε ο μακρύς 18μηνος δρόμος της χημειοθεραπείας-ακτινοθεραπείας, ο μίζερος δρόμος της οικονομικής δυσπραγίας, η αισθητική παραμόρφωση της απαστράπτουσας ισχυρής κυρίας.......
Τα παιδιά μου - οι ζωντανοί χωρισμοί μου
                        - οι ζωντανές απώλειές μου, τρόμαξαν, θύμωσαν ξανά, φοβήθηκαν, χάθηκαν.....
Τα λουλούδια στο δωμάτιό μου μαράθηκαν και εγώ μοναχικός αεικίνητος κλόουν γεμάτος ατελείωτη ενέργεια (μεγάλες ποσότητες κορτιζόνης) με άγνωστο πια πρόσωπο-σώμα,και με ευτυχώς αδύναμη μνήμη και διαύγεια, ζω τη σουρεάλ πτυχή της ζωής μου.
Η σουρεάλ πτυχή δεν είναι μόνο βίωμα, είναι και μορφή:
Ο άγνωστος κλοόυν βρίσκεται στη σουίτα του 'Υγεία' έχοντας ταυτόχρονα για την εξωνονοσοκομειακή του κάλυψη βιβλιάριο πρόνοιας απόρου.
 
              Διανοητής της πίστης μου π. Βασίλειος Θερμός:
 
         - Πού στηριζόσουν;
                  - Στη δυνατότητά σου να σκέπτεσαι, να επικοινωνείς
                  - Στην εμφάνισή σου.
                  - Στην άνετη ζωή σου.
         - Τα έχασες όλα.
                  - Έχασες δηλαδή το προσωπείο
                  - Έμεινες με το πρόσωπο
        - Πολέμα μ' αυτό.
        - Αυτή είναι η αλήθεια σου.
        - Αυτό είναι το πραγματικό σου 'είναι'.

             
             Εγώ:

       - Και η αισθητική;
       - Η ηθική της αισθητικής;
       - Το γνώριμο εγώ;
       - Το γνώριμο κορμί;
 
               Διανοητής της πίστης π. Βασίλειος Θερμός:
 
       - Πρέπει να γθαρθείς
                     να οργώσεις
                     να αποφλοιώσεις    για να υπερβείς
       - Να πατήσεις στο πλατύσκαλο όλων όσων έχεις ζήσει χαμηλόφωνα για να ακούσεις το θρόισμα που κατοικεί μέσα σου, το είναι σου, χωρίς να φωνασκείς, να ολοφύρεσαι.
       - Φύγε από τα όρια του προσωπείου σου.
 
             Ο χρόνια ψυχίατρός μου Γ. Μπαρδάνης
 
       - Φύγε από τα όρια σου
       - Τόλμα!
       - Μπορείς!
       - Πονάς, το καταλαβαίνω. Σε συμπονώ.
       - Πάρε την ευθύνη πάνω σου.
       - Κάνε την επιλογή σου πράξη
       - Μπορείς να αφεθείς και να κυβερνάς ταυτόχρονα
                                          την αλήθεια σου το είναι σου.
       - Σε εμπιστεύομαι!     το πρόσωπο
                                          το είναι σου
                                          η αλήθεια σου
         είναι που αγαπώ
                 που αξίζουν πιο πολύ σε εσένα.
 
Αυτοί οι διάλογοι ανάμεσα σε εμένα τον διανοητή της πίστης μου και τον ψυχίατρό μου
                               ΚΡΑΤΗΣΑΝ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥ
                                                    ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΥ (Ίσως. Δεν ξέρω αν ακόμη τη βρήκα)
 
                -- Μακρυά από τις απώλειες!!!!! --
Απώλειες πάντα θα υπάρχουν. Ακόμη και.... ζωντανοί θάνατοι.
                Αλλά
Το πρόσωπό μου:  Μη απαστράπτον,  Ταπεινό,Χαμηλόφωνο,Φτωχό (δηλ. ελεύθερο), Χωρίς υψηλούς στόχους.
 

ΚΑΝΕΙ ΟΝΕΙΡΑ
   -  Δεν πετάει ό,τι έζησα
   -  Αντίθετα υποκλίνεται στο παρελθόν
   -  Το υπερβαίνει.....
__________ και ρίχνει φως 
                      στο βαθύ
                             γλιστερό
                             κρύο
                             πηγάδι που μου καταβρόχθισε τη ζωή _________
Τώρα:

Οι απώλειες υπάρχουν.
Εγώ υπάρχω......  και.........
η ζωή συνεχίζεται πάνω σε νέο καμβά.

Ντόρα Αλεξανδροπούλου