28.05.2014

Βιωματικό - Μένια Δρουγούτη

επιστροφή
Το όνομα μου είναι Μελπομένη κατά κόσμων  Μένια. Ασθένησα δυο φορές. Έχω διαγνωστεί με γονιδιακή μετάλλαξη BRAC1 και στις επόμενες γραμμές θα σας εκθέσω τη ζωή μου  μέσα από τον καρκίνο.
Δεν θυμάμαι πότε άκουσα για πρώτη φορά τη λέξη καρκίνος, τον γνώριζα όμως από μικρή. Η μητέρα μου είχε καρκίνο του μαστού οπότε από σχετικά μικρή ηλικία ήξερα πως η μαμά μου είναι άρρωστη σοβαρά και όπως έλεγε μια θεία μου είχε κάτι ''κακό''.
Σαν παιδιά, μας απαγορευόταν να πούμε οπουδήποτε και σε οποιονδήποτε ότι η μαμά μου ήταν άρρωστη και είχε καρκίνο. Φοβόταν πως αυτό θα στιγμάτιζε την ίδια και την οικογένεια μας και οι άνθρωποι θα μας έβλεπαν διαφορετικά. Ζήσαμε διάφορες καταστάσεις στην πορεία της με την ασθένεια. Δυστυχώς τότε ήμουν αρκετά μικρή για να καταλάβω το μέγεθος της αλυσίδας που δημιούργησε και εγκλωβίστηκε μια γυναίκα που υπέφερε σωματικά και ψυχικά. Ο αγώνας της κράτησε 8 χρόνια δύσκολα όπου τελικά μια μέρα του Αυγούστου δεν άντεξε και  έφυγε.
Δεν θα αναφέρω πως κύλισαν τα χρόνια χωρίς την μητέρα μου δίπλα μας και πόσο η απώλεια της μας είχε επηρεάσει , θα σημειώσω όμως πως μου δημιουργήθηκε μια φοβία μήπως πάθω το ίδιο και  τι θα κάνω.
Τα χρόνια πέρασαν και μια πραγματικά ζεστή μέρα του Ιουλίου του 2008 και όπως ήμουν ξαπλωμένη έπιασα κάτι στο στήθος μου. Στην αρχή είπα πως δεν είναι κάτι και πως είναι η ιδέα μου καθώς όμως ψηλάφιζα το μαστό μου έπιανα κάτι σκληρό που με τη ψηλάφηση με ενοχλούσε ως και με πονούσε. Σάστισα δεν ήξερα τι να κάνω, έκοβα βόλτες στο δωμάτιο ,πήρα την φίλη μου τηλέφωνο και άρχισα με τρεμάμενη φωνή να της εξηγώ  τι  βρήκα. Πήρα έντρομη τον πατέρα μου επίσης για να του  περιγράψω τι συμβαίνει, μου είπε να πάω άμεσα στο νοσοκομείο και να δω γιατρό. Τότε δούλευα στην επαρχεία όπου  τα πράγματα λειτουργούν διαφορετικά. Βρήκα από μια συνάδελφο μου το τηλέφωνο ενός γυναικολόγου όπου με δέχτηκε αμέσως. Μου έκανε υπέρηχο, με ρώτησε το ιστορικό μου και μου είπε πως βρήκε κάτι και πως καλό θα ήταν μια που η πόλη δεν είχε μαστολόγο να πάω στη Θεσσαλονίκη να απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό. Παρένθεση αν και νομίζω σημαντική την περίοδο που ασθένησα ,η πόλη στην οποία βρισκόμουν δεν είχε μαστογράφο, αν δηλαδή οι γυναίκες χρειαζόντουσαν αυτή τη σημαντική εξέταση θα έπρεπε να κάνουν μια  διαδρομή από 1-4 ώρες για να αποταθούν σε εξοπλισμένο νοσοκομείο. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και την οικονομική επιβάρυνση μια εξέταση ρουτίνας που πρέπει να κάνει ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού μετατρέπεται αυτόματα σε πολυτέλεια!!  Κλείνω την παρένθεση λέγοντας πως μετά τα δεδομένα που είχα πήρα μερικές μέρες άδεια και ήρθα στο σπίτι μου όπου οι δικοί μου μου είχαν κλείσει ήδη ραντεβού με κάποιους γιατρούς. Τα λεγόμενα των γιατρών ήταν ακριβώς από όλους τα ίδια δυστυχώς κανένας δεν μου άφησε την υποψία ότι μπορεί να μην ήταν καρκίνος.  
Βρήκα τον γιατρό που με  έκανε να αισθανθώ εμπιστοσύνη και έκανα την πρώτη μου επέμβαση. Ογκεκτομή και καθαρισμός λεμφαδένων οι οποίοι ήταν αρνητικοί. Μετά έπρεπε να κάνω χημειοθεραπείες που ήταν μια από τις χειρότερες περιόδους της ζωής μου. Είχα συνέχεια αδιαθεσία, είχαν πέσει τα μαλλιά μου τα φρύδια μου ακόμη και οι βλεφαρίδες μου. Τα χέρια μου ήταν συνέχεια μελανιασμένα από τις σπασμένες φλέβες και το βλέμμα μου ήταν ταλαιπωρημένο και κενό. Μετά οι ακτινοθεραπείες και μετά τέλος ή έτσι τουλάχιστον πίστευα.
Τα επόμενα δύο χρόνια κύλισαν σε μια προσπάθεια προσαρμογής και συνειδητοποίησης  το τι πέρασα. Οι εξετάσεις μου ήταν καλές   κάθε εξάμηνο παρόλα αυτά ο φόβος μου δεν έλεγε να φύγει σαν να είχα ακόμη εκκρεμότητες με το τέρας μου. 
Θυμάμαι εκείνη την ημέρα που είχα ραντεβού με τον γιατρό μου έκανα όλη μου την ''ιεροτελεστία'' που κάνω όταν είναι να κάνω το καθιερωμένο μου ραντεβού. Έβαλα την τυχερή μου μπλούζα, τις τυχερές μου κάλτσες, έκανα την συγκεκριμένη μου διαδρομή ,παρόλο αυτά, δεν μπόρεσα να γλιτώσω την συνάντηση. Τα λόγια του πολύ συγκεκριμένα ''πιάνω κάτι και στον άλλο σου μαστό και λόγο ιστορικού δεν μπορώ να αποκλείσω το ενδεχόμενο της κακοήθειας''. Νομίζω ότι το κλάμα μου ακούστηκε σε όλη την πολυκατοικία. 
Ξαναμπαίνω χειρουργείο κάνω πάλι ογκεκτομή και καθαρισμό λεμφαδένων οι οποίοι ευτυχώς και πάλι ήταν αρνητικοί, όμως τέθηκε το θέμα της μετάλλαξης του γονιδίου και ποιες κινήσεις θα ακολουθούσαν. Ο γιατρός μου μου δήλωσε πως υπήρξα δυο φορές τυχερή θα ήμουν και μια τρίτη? Η  μαστεκτομή αμφιτερόπλευρη για μια νεαρή γυναίκα, η μελλοντική αφαίρεση των ωοθηκών είναι ζητήματα μεγάλα. Τυπικά έπρεπε να διαλέξω ή τους μαστούς μου ή το ενδεχόμενο ενός τρίτου καρκίνου. Στην αρχή διερωτόμουν τι έκανα λάθος και αρρώστησα πάλι αφού ότι μου έλεγαν το έκανα  ,γιατί σε εμένα δεν έπιασαν τα φάρμακα? .Μετά όμως τα ερωτήματα ακολούθησε ο τρόμος, έλεγα πως ήμουν πολύ μικρή ακόμη και πως είχα πράγματα να κάνω. Σκεφτόμουν τα ταξίδια και τα μέρη που ήθελα να δω ακόμη τα βιβλία που δεν διάβασα τους ανθρώπους που δεν γνώρισα και έλεγα πως θέλω να ζήσω ακόμη. Αποφάσισα τότε να πάρω  το μέλλον στα χέρια μου.
Έκανα αμφιτερόπλευρη μαστεκτομή και γνωρίζω ότι στην επόμενη πενταετία θα αφαιρέσω τις ωοθήκες μου, δεν θεωρώ τον καρκίνο φίλο μου όπως ακούω από μερικούς να αναφέρουν ούτε όμως και τον χειρότερο εχθρό μου.

 Μέσα από την εμπειρία μου αυτή αναθεώρησα τη ζωή και τι ζητάω από αυτή. Δεν ξέρω αν κέρδισα τον πόλεμο χαίρομαι όμως που κέρδισα τις μάχες μου και έχοντας πλήρη γνώση μπορώ να πω, πως ζω επειδή το ΘΕΛΩ.

Newsletter

Εγγραφείτε για να λαμβάνετε τα νέα του συλλόγου μας.

.

Κ.Ε.Φ.Ι. - Σύλλογος Καρκινοπαθών Εθελοντών Φίλων & Ιατρών Αθηνών

Βολανάκη 19,
11526, Αθήνα
τηλ: 210 6468222, 210 3244390
fax: 210 6468221
e-mail: info@anticancerath.gr

Created by Gravity.gr

Κ.Ε.Φ.Ι. - Σύλλογος Καρκινοπαθών Εθελοντών Φίλων & Ιατρών Αθηνών

ΚΕΦΙ Σύλλογος Καρκινοπαθών Εθελοντών Φίλων Ιατρών Αθηνών

Λουίζης Ριανκούρ 29, 5ος όροφος, 11523, Αθήνα
τηλ: 210 6468222, 210 3244390
fax: 210 6468221
e-mail: info@anticancerath.gr

Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης και την ανάλυση της επισκεψιμότητας μας.
Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies..